La nueit de Nadau

Guilhem

III

La nuèit de Nadau

La nuèit de Nadau es un temps de grana confusion per l’in.hèrn. Las sorcièras, los lops-garons e los diables se conegon pas de colèra, per amòr que Nòste-Sénher es vasut ; e hèn pertot astant de maishancetats que pòdon. Aquera nuèit, quan partisson per la messa, se cau plan guardar d’abandonar los petits mainatges tots solets dens las maisons. S’es estat vist que las sorcièras an profitat de çò que los pairs e mairs èran sortits, entà entrar per gitar sòrts e balhar mau. Tanplan dison que deu costat deu Mas de Fimarcon (comuna deu canton de Leitora (Gèrs), que dependèva autes còps deu marquesat de Fimarcon. L’apèran tanben lo Mas-d’Auvinhon), los parents, en rentrar de la messa, trobèn un de sos mainatges tot embrocat e que las sorcièras anavan hèr rostir.
Ua nuèit de Nadau, duas hemnas se n’èran anadas a la messa a Leitora, e en atendent que sonèssen a Sent-Gervasi, se passejavan suu Bastion (passejada publica, establida sus l’emplaçament de las ancianas fortificacions de la vila). Tot en se passejar se travèn en ua branca.
― Catalina, ça digoc la Isabèu, amassa aquera branca.
Mès la Catalina avoc pas amassat la branca que lo vent se l’emportèc, dambe la Isabèu, sus la plana de Bustèth (bòrda au nòrd de la comuna de Leitora), on los sorcièrs tenguèvan lo sabat.
Las duas hemnas reconegón aquí fòrça gents qu’aurén pas jamès cresut que s’estèssen balhats au diable, e que n’an nomentat d’aubunis que son pas estats contents. Tot aqueth maishant monde que trepava e que dançava en rond, en atendent que lo diable arribèsse per hèr la paga. Lo Diable arribèc a la fin sus ua carreta atelada de gats e de limacs, e obriscoc ua grana caisha tota plea d’escuts e de loïs d’aur. Mès, a proporcion que pagava los sorcièrs, los escuts se cambiavan en carbons e los loïs d’aur en huelhas d’arromècs secas.
La paga hèita, lo Diable comencèc la mala messa, en hèr lo signe de la crotz en tèrra dambe lo pè esquèr ; e legiscoc lo sant evangèli tot a reboish. Au moment de la consecracion, levèc en l’aire ua ostia negra a tres puntas ; e los grapauds e las cucas se botèn tots a cantar.
Après la consecracion, las gents deu sabat se n’angón totas, l’ua après l’auta, dambe ua candela negra a la man, baisar lo Diable devath lo coa.
― Aquí vòste torn, ça digoc ua vièlha sorcièra a la Catalina e a la Isabèu. I volètz anar ?
― Nani, mon Diu !
Au mot de Diu, lo Diable partiscoc a hutas dambe son maishant monde a l’adarrèr. E còp sec, la Catalina e la Isabèu se trobèn reportadas suu Bastion, coma sonavan lo prumèr de la messa de mièjanuèit (dictat per Francesa Lalana, de Leitora (Gèrs)).