La halha de Nadau (ter)

Guilhem

La halha de Nadau qu’ei ua tradicion de l’Aquitània.
Lo ser de Nadau, que’s ditz que calè har brutlar ua halha e los huecs en hautor que muishavan aus Reis magues lo camin dinc au brèç deu Crist.
Lo mèste de cada maison, ua halha alucada a la man, seguit de la soa familha que hasèn lo torn de la proprietat. Que hasè escapar las hadas e los maishants esperits. Que favoriza las bonas recòltas.

Uei, qu’ei un divertiment
La velha de Nadau, lo mèste de l’ostau qu’apiela lenha, sègas, tot çò de sec e qui ne sèrv pas mei, tot çò qui brutla.
Lo ser qu’aluca lo huec. Familha, amics, vesins tots los invitats que pòden dançar, cantar, sautar pendent que las eslamas que tòcan las estelas.

Benlhèu, adara, lo pair Nadau que l’agradan totas aqueras lutz entà lo son viatge de nueit !

Mercés Internet, qu’èi potzat hèras d’ideas.