Huec de Nadau

Guilhem

Huec de Nadau

Temps de hred, temps de ploja. Temps de vent, temps de neu.
Cèu baish, cèu gris. Cèu negre com un cuu de cautèr.
Temps d’abòr, temps de Nadau. Fin deceme, bèthlèu Nadau
Serada d’atenta, serada de velha. Sopar de d’òra, aténder miejanueit.
Doman Nadau
Lo huec que brutla mes que cau atisar que vam har iròlas en aténder l’òra.
Hicar lenha, huec batalhèr. Picar las castanhas tà l’irolèr.
Péner l’irolèr au cremalh
Lo pair que’s hica au còr de la cheminèia tà virar l’irolèr.
Mes quina calor, que’s cau cobrir d’un sac tà non pas brutlar.
Après quauques torns de manivèla, las iròlas que son cueitas
Barrejadas sus la taula, aténder drin que son tròp cautas.
Esplumaishar brutlà’s los dits, minjar viste tornar-s’i, drin de borret.
L’òra qu’avança, que’s cau preparar, partir a pè entà la missa.
Hicar un esterucàs au huec entà que brutli dinc a tornar.
Nueit estelada, hred sec, marchar de pos de cap tà la glèisa.
Qu’èm tots aquiu a l’òra, miejanueit desbatalhar au campanar.
Los òmis qu’entamian « Minuit Chrétiens » et tots que’ns lhevam.
En fin de missa Jèsus vadut que nse’n tornam.
A casa, lo huec enqüèra viu que ns’escaloreish los pès
E atau, arrecauhats, que partim tau lheit lo còr gaujós
Doman qu’ei Nadau