Franciscae meae laudes

Guilhem

Laudats en l’aunor de la mia Francesca

A ua modista erudita e devòta.

Dedicacion de Baudelaire ; ne sabem pas a qui s’adreça.

Qu’ac cantarèi sus còrdas navèras
Ma cerviòta qui t’amusas
Dens la solitud deu men còr

Sias adornada de garlandas
Ò hemna deliciosa
Per qui los pecats que son absòuts

Com Lethe benefic
En tu que putzarèi potons
Hemna impregnada de magnetisme

Quan l’auragan deus vicis

Desclarejava tots los camins
Que m’apareishós, Déité !

Com ua estela salutària
Dens los amars naufragis
Que penerèi lo men còr aus tons autars

Piscina plea de vertud
Hont d’ua eternau jovença
Torna la votz aus mens pòts muts

Lo hastiau que l’as cremat
La rudessa que l’as aplanida
Lo feble que l’as ahortit

En la hami, la mea aubèrga,
En la nueit, la mea lantèrna,
Guida’m tostemps suu dret camin

Horneish adara fòrças a las meas fòrças
Doç banh suau
Aus efluvis deliciós

Luseish autorn de la mia esquia
Ò la mea coirassa de vertut
Trempada d’aiga serafica

Copa hauçada de gemmas
Lo men pan, la mea sau, plats deliciós
Vin divin, Francesca !