Testimòni de vita

Guilhem

Qu’ei l’istòria d’ua Gascoeta de Bearn qui s’apèra Elena.
Aquera Bearnesòta de Vic Vielh qu’ei de Guishòt, un ostau vielh de Buelhòu, un vilatjòt au ras de Clarac, deu costat de Garlin. Qu’ei china mes valenta, e la soa lenga mairau qu’ei lo gascon.
Dròlla, que’s guardava las aucas peu prat, lo barròt a la man. Qu’anava tad Aira ende vene’s los aucats au marcat.
Mainada, que’s miava las vacas tau paisheder dab l’agulha. Ne se’n serviva pas guaire de l’agulhon. Gojata, que’s plasè a pujar sus la gèga.
Dab l’òmi, un breton ambe lo quau a avut tres còishos, que vivón los tribulòcis de la dusau guèrra mondiau. Après, au sortir deu conflicte, que demorèn un drin per França tota en per’mor deu tribalh de l’Andrèu.
Apuish, un còp tornats a casa, l’Elena qu’anava tà Garlin e dinc a Mugron ende har los mercats pendent l’Andrèu que hasè lo mecanician. Arretirada, qu’a contunhat a tribalhar: que s’encuentava de la parguia, de l’òrt e de las hlors.
Enfin, uei, qu’ei a l’espitau, aflaquida. Mes, a maugrat deu flaquèr, de la despartida deu marit e de la capdèta, deu vielhèr e deus accidents de la vita, que canta Aqueras Montanhas e Bèth Cèu de Pau dab lo Guilhèm e que demanda novèlas de l’Aurelian, los arrèrhilhs.