Conderilhòts e istorietas 3

Guilhem

Qu’ei l’istòria de duas sòrs demorant a París. Aqueras dròllas qu’avèn quauquas annadas de diferéncia. Qu’èran tostemps amassa e que’s passavan lo temps a divertí’s. Un dia qu’èran ad amusà’s per un bòsc a l’entorn de París, qu’aparí quauquarren…
Las duas serors que’s pelejavan : n’èran pas d’acòrd. La capdèta que disè a contunhar : “Ce n’est pas rigolo !”, e la priva ne deishava pas de l’arrespóner : “Comme au casino !”. L’escambi que perdurè atau ua pausa. Mes n’èran pas soletas…
Non pas luenh, a quauqua distància, que s’estavan dus mainats. Aqueths dròlles qu’èran hrairs e qu’avèn quauquas annadas de diferéncia. Plan segur, los dus qu’avèn l’esperit trufandèc. Lo capdèth que demandè : “Perqué e son tostemps pegadas atau ?” e…
Lo priu que l’arresponó : “Pr’amor que son pègas !”. E crac e cric qu’èi lo conte fenit, e cric e crac qu’èi lo conte acabat