Carmina Burana 2

Guilhem

2. Que plori las blaçaduras de la Fortuna

Còr

Que plori las blaçaduras de la Fortuna
dab uelhs coladís ;
çò que m’a prodigat,
pervèrsa, que m’ac torna préner.
Çò que legen qu’ei vertat ;
aquera bèra anerada,
quan volem gahar-la,
qu’ei cappelada.

Suu sièti de la Fortuna,
qu’èri assedut en haut,
flors pingorladas de la prosperitat
coronat ;
mes tot prospèr qu’estossi,
vesiat e benedit,
deu som, lavetz, que cadoi,
despulhat de la glòria.

L’arròda de la Fortuna qu’a virat ;
que devari, descadut ;
un aute qu’ei portat en haut ;
desmesuradament exaltat,
lo rei que tien sisa au som –
que s’avisi de càder !
pr’amor devath l’axe, que legem :
reina Hecuba.