Carmina Burana 1

Guilhem

1. Ò Fortuna !

Còr

Ò Fortuna !
coma la Lua
cambiadissa,
tostemps que creish
e descreish ;
hastiala vita
un còp encrumeish,
un còp esclaira
l’esperit, per jòc ;
indigéncia,
opuléncia,
las hon coma glaç.

Hat monstruós
e vueit,
tu, arròda virolejanta,
pervèrsa,
van ei lo bonaür
tostemps dissoluble ;
omprada
e velada,
que m’esclaira jo tanben ;
adara, per jòc,
que pòrti la mea arrea nuda
a la tua sceleratessa.

Hat san
e hòrt
que m’ei uei contrari,
qu’ei hèit
e des.hèit
tostemps hens l’esclavatge.
Ad aquera òra
shens trigar
truca la còrda retrenidera ;
puishque lo hat
desapita lo hòrt,
ploratz tots dab jo !